Το απόλυτο γέλιο μιλάμε (δε θα σας πω ότι έκλαψα με τα χάλια μας). Είναι απίστευτο το πόσο βαθιά έχει μεταμορφωθεί ο ανθρώπινος ψυχισμός στην εποχή μας από άνθρωπο σε παρτάκια. Ένα ρεμάλι της Φωκιονος Νεγρη και όχι μονο, που κυνηγά τα πάντα, φτάνοντας στο τέλος να μην έχει άλλες φιλοδοξίες, αφού τα έζησε όλα: γκόμενες, λεφτά, ποτά, αμάξια, διακοπές....Ένα τίποτα που όμως είναι κομμάτι του ψυχισμού του καθενός. ΟΚ εξεζητημένος χαρακτήρας και παρατραβηγμένος αλλά βασίζεται σε αληθινές πυχές της ζωής μας. Μας δείχνει λοιπόν ο συγγραφέας τα κυκλώματα της νύχτας, της μίζας και της κομπίνας, από πολιτικούς μέχρι εργολάβους, μέχρι δημοσιογράφους. Ο Τριανταφυλλόξιδος είναι σούπερ ουάου εύρημα. Και το τέλος είναι η καλύτερη λύση. Γέλασα πολύ με την παρωδία του Χάνιμπαλ Λέκτερ που παρατράβηξε λίγο ως προς τη διάρκεια αλλά ήταν απίστευτο: οι ήρωες είναι όμηροι στα χέρια παρανοικού δολοφόνου, που του επιτίθενται οι φίλοι τους για να τους σώσουν, που τους χτυπούν οι εχθροί τους για να τους πιάσουν, που τους σκοτώνουν οι εχθροί των εχθρών των ηρώων που τα τακιμιάζουν τελικά. Έλεος!!!Η Άννα Βίζα καταπληκτική τραγουδίστρια που μου θύμισε πολλά κοινά με τις τραγουιδάρες της νεοελληνικής κοινωνίας. Όλα τα λεφτά. Άμεσο, θεατρικό και θεατρινιίστικο αλλά πραγματικό έστω κι αν φαίνεται υπερβολικό.